Lessiusstraat 22 in Brecht is een herenhuis met een rijke historie, gelegen net buiten de dorpskern tegenover de "Waterhoeve"13. Het pand, ook bekend als "Damhof", dateert uit het eerste kwart van de 20ste eeuw en is gebouwd in neorococo-stijl.Het herenhuis heeft de volgende kenmerken:
Dubbelhuis met drie traveeën en twee bouwlagen onder een mansardedak (bedekt met leien en roofing)
Bepleisterde en beschilderde lijstgevel op een arduinen plint
Schouderboogvormige vensters met arduinen lekdrempels
Hardstenen schouderboogvormige deuromlijsting met houten vleugeldeur en snijraam
Balkon met smeedijzeren leuning en ovaal dakvenster in rocaille-omlijsting
Arduinen steektrap en bordes met balustrade
Het pand is omgeven door een omhaagde en beboomde tuin, met een toegang die wordt gemarkeerd door hardstenen pijlers met topvazen. De locatie biedt een uitstekende mobiliteitsscore, met 2 gebouwen binnen 100 meter en 185 gebouwen binnen 500 meter.
Uit de gemeentearchieven :
Het Damhof in de Lessiusstraat.
De gronden waarop dit herenhuis werd gebouwd, werden aangekocht in juni 1910. Bouwheer vrederechter Laurent Ceulemans (1856-1925), gehuwd met Maria Peeters, liet in hetzelfde jaar de bouwwerken opstarten.Na zijn overlijden, in 1925, verkocht zijn weduwe het Damhof aan vrederechter René Van Ostaeyen.
De weduwe Ceulemans bleeft nog enkele jaren het Damhof bewonen.
Tijdens WO II werd het ingericht als hoofdkwartier van de Duitse bezetter in Brecht. Na de oorlog vonden er twee gezinnen onderdak: Vital Gielis, broer van dokter Gielis, bouwkundige (e. Anna Maria Van Rompaey) en Jos Van Bavel, verzekeringsagent, (e. Maria Ickx).
Nadien verkocht de vrederechter het Damhof aan de familie Vandenwijngaert, die er zelf nooit heeft gewoond. Zij verhuurden aan veearts Pieter Steegmans (e. Elisabeth Geerinck).
In 1965 werd het aangekocht door Ghislain Van Olmen (e. Nicole Boumans), zoon van notaris August Van Olmen. Na meer dan twintig jaar verkocht de familie Van Olmen-Boumans het Damhof op een woningveiling aan de Libanese diamantair Daoud Fayez Mouawad (e. El Melen). Na deze aankoop werd het gebouw grondig gerenoveerd, maar sinds circa 2004 was de woning 20 jaar vrijwel onbewoond aangezien de diamantair verhuisd was naar Libanon. De nieuwe bewoners die de woning in 2024 hebben aangekocht hebben de woning verder onderhouden en opgeknapt en er voor gezorgd dat de woning goed bewoonbaar is voor de eisen van deze tijd.
